7 راه مؤثر برای مدیریت اضطراب

5
(1)

7 راه مؤثر برای مدیریت اضطراب

بسیاری از مشکلاتی که به‌طور روزمره با آن‌ها دست‌وپنجه نرم می‌کنیم ناشی از مدیریت غلط اضطراب و است

خیلی از ما فکر می‌کنیم باید احساسات مانند اضطراب را سرکوب کرده و از تجربه کردن آن جلوگیری کنی درحالی‌که این کار اشتباه است و باعث می‌شود راه صحیح آزاد شدن اضطراب ما بسته شده و به بدترین شکل ممکن بروز کند

زمانی که یک وسیله بادی مانند توپ  را باد می کنیم، اگر باد وارد شده بیشتر از گنجایش توپ باشد باید این مقدار باد اضافی را خالی کنیم و اگر جلوی خالی شدن آن را بگیریم ممکن است آن وسیله آسیب دیده و یا حتی بترکد. مدیریت اضطراب هم به همین شکل است

ما باید برای بروز اضطراب، بهترین رفتار را انتخاب کنیم

اضطراب می‌تواند عاملی برای رشد ما باشد اگر بتوانیم به‌درستی از آن استفاده کنیم

در ادامه این نوشته راه‌هایی را معرفی می‌کنیم که با استفاده از آن‌ها می‌توانیم اضطراب خودمان را مدیریت کنیم

عجول نباشید

یکی از عوامل بسیار مهم در ایجاد اضطراب و نگرانی، عجول بودن است. افراد عجول معمولاً برعکس عمل می‌کنند! آن‌ها بدون برنامه‌ریزی و باعجله و سرعت مدار پیش می‌روند.

برنامه‌ریزی داروی اضطراب و عجله عامل آن است

بدون توجه به بهینه‌ترین برنامه، شیوه و اصول پیش رفتن و تنها سرعت را در نظر داشتن برخوردهای سنگین با موانع را ایجاد می‌کند

حالا فرد از چندین و چند کار مهم عقب می‌افتد و شتابش را بیشتر می‌کند

اضطراب بالا رفته و ترس از شکست نیز به دلیل تجارب شکست قبلی در او نهادینه‌شده است.

تنظیم برنامه مشخص و پیش رفتن طبق برنامه نیاز به تاب‌آوری دارد.

سروسامان دادن عجولانه و فوری به مشکلات بیشتر از اینکه اثربخش باشد، درگیری و مشغولیت ذهنی ایجاد می‌کند.

هرچقدر از کارهایتان مانده باشد مهم نیست، از همین حالا عجله را کنار بگذارید و به برنامه‌ریزی فکر کنید. صبور باشید و طبق برنامه پیش بروید.

اگر برایتان مشکل است تا ساخته‌شدن مسیر عصبیِ حرکت روی برنامه‌ای مشخص و از پیش تعیین‌شده، از یک کوچ متخصص کمک بگیرید.

این مطلب می تواند مفید باشد: چطور هیجان‌ها را مدیریت کنیم؟

از برنامه‌ریزی بقیه تقلید نکنید

برنامه‌ریزی اضطراب را کاهش می‌دهد؛ اما نه هر برنامه‌ریزی!

نمی‌توان یک نسخه را برای همه پیچید. برنامه‌ای که برای آقای X مناسب است لزوماً برای آقای Y مناسب نخواهد بود.

هر انسانی با خلق‌وخو و ویژگی‌های شخصیتی خاص خود و توانمندی‌ها و موانع درونی و بیرونیِ خود و زمان‌بندی‌های شخصی برنامه‌ای مختص خود باید طراحی کند.

این برنامه با هر میزان قدرت و سرعتی که دارد نباید با دیگری مقایسه شود.

مقایسه برنامه شخصی با دیگران خصوصاً اگر هدف یکسان باشد، فرد را دچار اضطراب می‌کند.

برنامه منحصربه‌فرد و عدم اشتراک آن با دیگران و عدم مقایسه برنامه با هم‌مسیران.

 

کمال‌گرایی باعث اضطراب می‌شود

علت کمال‌گرایی عدم اعتماد به خود و فرار از باور عیب و نقص‌های درونی است.

چنانچه فردی به خاطر فرار از خویشتنی بی‌ارزش رو به‌سوی جبران افراطی از طریقِ موفقیت و پیروزی آورد، قطعاً از مسیر تلاش و زحمات خود لذت نخواهد برد و تنها منتظر نتیجه پایانی و اثبات ارزشمندی خود به دیگران است.

اما انسانی که احساس ارزشمندی و قدرت درونی دارد از لحظه‌لحظه تلاش‌هایش در مسیر هدف لذت برده و به خودش افتخار می‌کند.

خستگی از مسیر و نگاه کردن به هدفی بزرگ‌تر از توان و بسیار کمال‌گرایانه ممکن است عاملی باشد برای دست کشیدن از اقدام‌های مؤثر و متوقف شدن

 افراد کمال‌گرا از انتخاب اهداف واقع‌گرایانه و در حد توانمندی‌های ذاتی خود اجتناب دارند و به دنبال بهترین و برترین بودن می‌گردند که این طرز تفکر اضطراب آفرین است

اهداف واقع‌گرایانه، برنامه‌ریزی مبتنی بر توانمندی‌ها و اقدام مؤثر به خاطر رشد شخصی و ارزشمندی وجود انسانی خویش عامل ایجادکننده‌ی خشنودی و لذت از مسیر رشد و شکوفایی است

 

اضطراب سودآور!

تئوری منطقه کارکرد بهینه شخص، افرادی را توصیف می‌کند که دارای سطوح مختلفی از اضطراب و برانگیختگی می‌باشند از این نظر که آن‌ها را در عملکرد بهتر منحصر می‌سازد.

برخی از افراد باوجود اضطراب کم‌عمل می‌کنند برخی با میزان متوسط و دیگران با میزان بالا

مقدار اضطراب یا برانگیختگی که افراد برای عملکرد بهتر نیاز دارند بر ویژگی‌های فردی استوار است. نگریستن به اضطراب به‌عنوان حالتی مفید موجب عملکرد بهتر می‌شود.

این مطلب می تواند مفید باشد: انواع استرس و علائم مربوط به آن چیست؟

خودتان را بشناسید

سعی کنید توی زندگی‌تان یک‌وقتی را برای شناختن خودتان اختصاص بدهید.

می‌دانم ناشناخته‌های زیادی توی دنیا هست که دوست دارید درباره آن‌ها بدانید و تصور می‌کنید خودتان را کاملاً می‌شناسید.

اما اگر ذره‌ای احساس بی‌قراری دارید، بدانید به همان اندازه از خودتان و شناخت خودتان فاصله‌دارید و اگر بی‌قراری‌ها و تشویش‌هایتان زیاد هستند به همان میزان از خودتان دور شده‌اید.

وقتی به‌سوی خودتان گام برمی‌دارید، می‌توانید علت بودنتان را پیدا کنید،

همان دلیلی که تنها به بودن شما معنا می‌بخشد.

 به تعداد هرکدام از ما دلیل برای زندگی وجود دارد. دلیل و معنای بودن دیگران، برای خودشان انگیزه می‌آفریند نه برای ما

با خواندن زندگی‌نامه‌ها، داستان‌ها و نصیحت‌ها، نمی‌توان دلیل زنده بودن را کپی کرد.

کپی کردن دلیل و معنای زندگی دیگران، هرکسی که می‌خواهند باشند فرق نمی‌کند، شاید دلیل بی‌قراری‌های ما باشد.

ما چگونه خشنود خواهیم بود؟ مسیر زندگی ما به چه معنایی پرثمر خواهد شد؟

برای یافتن دلیل بودنمان باید زوایای مختلف وجود معنوی‌مان را دریابیم.

این مسیر بدون راهبر به سرانجام نمی‌رسد. می‌توان با یک کوچ رشد و تحول شخصی همراه شد و سفر به خویشتن را آغاز نمود.

سفری به عمق وجود، بدون تحمیل، بدون نصیحت، بدون کپی‌برداری!

سفری که انتهایش آشتی با خود و آرام گرفتن از تمام دغدغه‌هایی ‌که برای ما نبوده‌اند. من چه کسی هستم و مسیر شخصیِ خشنودی من کدام مسیر است؟

و این آشتی با خویشتن است که هویت، عزت‌نفس و اعتمادبه‌نفس را در انسان آفریده و اضطراب‌هایش را کاهش می‌دهد. من زنده‌ام، زندگی برای من است.

 

محدودیت ها را بپذیرید

پذیرش محدودیت خشنودی آفرین است. انعطاف‌پذیر باشیم و جهان را با نسبیت‌هایش بپذیریم. فرار از غم، سختی، درد، رنج آفرین است. تحمل درد را که نداشته باشی، آن را به رنج تبدیل خواهی کرد.

 هرلحظه زندگی باغم، خوشحالی، اضطراب، آرامش، خواب، کاستی و فراوانی، سود و زیان و… همراه است باید این نسبیت را بپذیریم تا احساس خوشبختی کنیم

این مطلب می تواند مفید باشد: ناگفته هایی درباره «کوچینگ»

از تجربه اضطراب اجتناب نکنید

اضطراب بد نیست، آنچه رنج آفرین است اجتناب شدید از تجربه اضطراب است

آدرنالین، هورمونی که هنگام تجربه شرایط اضطراب آفرین در مغز ترشح می‌شود و خاصیت اعتیادآوری دارد.

 برخی از انس آن‌ها به‌صورت ناخودآگاه به انسان‌های دقیقه نودی تبدیل می‌شوند. علت آن است که آن‌ها بعد از چند بار تحمل اضطراب به آدرنالین ترشح‌شده در بدنشان معتاد شده‌اند و تمایل دارند مدام تجربه‌اش کنند.

همین‌طور افرادی که دوستدار چالش و تجربه‌های تازه هستند به آدرنالین و دوپامین ترشح‌شده هنگام تجربه هیجان‌های تازه تمایل نشان می‌دهند و بدون آن احساس رکود و رخوت دارند.

هرگاه انسان از تجربه احساس‌ها و هیجان‌ها بترسد، قبل از اینکه اجازه دهد پروسه آن در بدن پیش برود و تجربه شود، از آن اجتناب می‌کند.

اجتناب هر دردی را به رنج تبدیل می‌کند. درد اضطراب قابل‌تحمل و موفقیت آفرین است، اما رنج اضطراب غیرقابل‌تحمل!

و افرادی که سبک مقابله‌ای اجتناب یا فرار دارند معمولاً از تجربه احساس‌های طبیعی ترس شدید داشته و موفقیت‌های کمتری را نیز تجربه می‌کنند.

میانگین امتیاز 5 / 5. تعداد آرا: 1

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *